Το Σάββατο 10 Απριλίου 2010 στο Δουβλίνο (Ιρλανδία) έως και 3.000 άτομα συμμετείχαν σε μια ειρηνική πορεία από την Parnell Square μέχρι το Dail με σκοπό να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για την δολοφονία του 15χρονου Toyosi Shitta-bey που συνέβη μια βδομάδα πριν, την Μεγάλη Παρασκευή.
Η πορεία οργανώθηκε από την επιτροπή μνήμης του Toyosi και συμμετείχαν η μητέρα του Toyosi, Bola, οι αδελφοί του καθώς και άλλα μέλη της οικογένειάς του. Ήταν η μεγαλύτερη αντιρατσιστική διαμαρτυρία οργανώθηκε από την Αφρικανική κοινότητα στην Ιρλανδία. Ενώ η πλειοψηφία της πορείας προέρχονταν από την περιοχή Dublin 15, υπήρχαν ομάδες από Αφρικανικές κοινότητες, Ιρλανδικές αλλά και κοινοτήτων από όλο το Δουβλίνου και παραπέρα. Ομάδες των παιδιών ήρθαν φορώντας ποδοσφαιρικά ρούχα από διάφορα αθλητικά σωματεία, δηλώνοντας φόρο τιμης στον Toyosi, και την μεγάλη του αγάπη το ποδόσφαιρο.
Παρά τις αντιδράσεις της Ιρλανδικής εκκλησίας που προσπάθησε να σαμποτάρει την διαμαρτυρία υποστηρίζοντας ότι μια τέτοιου είδους εκδήλωση θα προκαλούσε «σεπαρατισμό», το συνδικαλιστικό κίνημα, οι ομάδες της κοινότητας, αντι-ρατσιστικοί φορείς και αριστερά πολιτικά κόμματα ήταν επίσης παρών. Η προσέλευση απλών ανθρώπων από διαφορετικά φυλετικά υπόβαθρα ήταν πολύ εντυπωσιακή. Ήταν όλοι εκεί σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς την οικογένεια του Toyosi φωνάζοντας «ποτέ ξανά δεν πρέπει να ένα τέτοιο έγκλημα να επαναληφθεί».
Πρόκειται για μια από τις πιο νεανικές διαδηλώσεις των τελευταίων δεκαετιών με φίλους του Toyosi, μαύρους και λευκούς, από την περιοχή του Blanchardstown στις πρώτες γραμμές της εκδήλωσης να φωνάζουν “Όχι Άλλο Ρατσισμό», «Θέλουμε δικαιοσύνη» και «Toyo, Toyo We Love You”
Υπήρξε ένα ευρύ φάσμα των ομιλητών και μια χορωδία gospel στην αρχή και στο τέλος της πορείας. Μέλη της κοινότητας και της εκκλησίας του Tyrellstown απυήθηναν τον λόγο τους στην Parnell Square. Ο πρόεδρος του SIPTU, μίλησε επίσης στο πλήθος επισημαίνοντας πως το θέμα της μετανάστευσης και του ρατσισμού είναι κάτι που ο Ιρλανδικός λαός έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Υπήρχε επίσης ένας ομιλητής από την Κινεζική κοινότητα, μεταξύ άλλων.
Περισσότεροι ομιλητές παραβρέθηκαν στο Dail συμπεριλαμβανομένου ενός του Πράσινου Κόμματος, ο Υπουργός Επικρατείας και τοπικών συμβούλων, καθώς επίσης από το Fine Gael και το Εργατικό Κόμμα. Ο Joe Higgins μίλησε εξ ονόματος του Socialist Party λαμβάνοντας μια ιδιαίτερα θερμη ανταπόκριση υποστηρίζοντας πως το πρόβλημα του ρατσισμού στην Ιρλανδική κοινωνία είναι υπαρκτό. (Δείτε το παρακάτω βίντεο για περισσότερα).
Η δολοφονία του Toyosi προκάλεσε έντονες αντιδράσεις σε ολόκληρη τη χώρα δείχνοντας ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στην Ιρλανδία δεν θέλει τον ρατσισμό στην κοινωνία. Η νεολαία ειδικότερα μπορεί αν οργανωθεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση των ρατσιστικών ιδεών στα σχολεία και στις τοπικές κοινότητες, έχοντας ένα ενιαίο μέτωπο νέων από κάθε είδους πολιτισμικό υπόβαθρο.
Η εργατική τάξη θα πρέπει να σταθεί ενωμένη και να αγωνιστεί για την απασχόληση, για την στέγαση και για προνόμια για όλους. Αυτό ήταν το πνεύμα της ιστορικής πορείας του Σαββάτου, ο καλύτερος φόρος τιμης που οι απλοί άνθρωποι μπόρεσαν να προσφέρει στην τραγικά σύντομη ζωή του Toyosi.
Απο: Socialist Party of Ireland, Joe Higgins (Άρθρο: Never Again – Report from march and rally in memory of Toyosi)
Η δολοφονία του Toyosi Shittabey και ο ρατσισμός στην ιρλανδική κοινωνία:
Η πρόσφατη τραγική δολοφονία του Toyosi Shittabey, γράφει η Audrey Bryan, μας βάζει σε σκέψεις, και μας ενθαρρύνει να συμμετάσχουμε σε εθνικό διάλογο σχετικά με το πραγματικό μέγεθος και τη φύση του ρατσισμού στην Ιρλανδική κοινωνία σήμερα. Η διείσδυση του ρατσισμού στην ιρλανδική κοινωνία είναι πλέον μια πραγματικότητα κάτι που πολλοί νέοι στην περιοχή Tyrellstown-όπου ο Toyosi δολοφονήθηκε-έχουν πολλές φορές επιβεβαιώσει. Όπως αναφέρεται στην Irish Times στις 5 Απριλίου, ο νεαρός Patrick Kabangu, λέει: “Ο ρατσισμός κρύβεται παντού. Είναι στα σχολία… Παντού στην Ιρλανδία υπάρχει ρατσισμός, που απλά κρύβεται. Αυτή η χώρα είναι παρανοϊκή”
Αντιρατσιστές μελετητές όπως ο Ronit Lentin και Robbie McVeigh προβάλουν τις διάφορές μορφές ρατσισμού που έχουν κατά καιρούς υπάρξει στην Ιρλανδία υπό το πρόσχημα του αντισημιτισμού, του ρατσισμού κατά των νομάδων Travellers, κατά των μαύρων… Σε πιο πρόσφατες περιόδους, το φαινόμενο αυτό έχει επιδεινωθεί (ρατσισμός κατά των των μεταναστών, αιτούντων ασύλου, προσφύγων, φοιτητών και τουριστών).
Αυτές οι νεότερες μορφές ρατσισμού δεν εξελίχθηκαν κατά τη διάρκεια μιας περιόδου οικονομικής ύφεσης, αλλά περισσότερο στην περίοδο της έντονης οικονομικής άνθησης. Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από το Οικονομικό και Κοινωνικό Ινστιτούτο Ερευνών μέσω διαδοχικών δημοσκοπήσεων Ευρωβαρόμετρου (μεταξύ 1997 και 2003) δείχνει μια έντονη ανησυχία για την παρουσία των μεταναστευτικών ομάδων στην Ιρλανδία κατά την περίοδο που συνέπεσε με αύξηση του κύμματος της μετανάστευσης προς την χώρα, ενώ εντός του σχολείου, υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν πως οι μη Ιρλανδοί μαθητές είναι πιο πιθανό να έχουν υποστεί λεκτικό χλευασμό από τους ντόπιους συναδέλφους τους.
Δεδομένου ότι η περίοδος της αλματώδους οικονομικής ανάπτυξης της Κελτικής Τίγρης πέρασαν και στην νέα μετέπειτα εποχή έχουμε την κατακόρυφη άνοδο της ανεργίας, σημαντικές περικοπές μισθών, αύξηση του δημόσιου χρέους, και την αναγκαστική αποδημία του ντόπιου πληθυσμού προς άλλες χώρες λόγω της έλλειψης ευκαιριών απασχόλησης, υπάρχουν στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι ο ρατσισμός των ντόπιων εναντίον των αλλοεθνών εντείνεται ακόμη μια φορά. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις, η αντιμετώπιση των μεταναστών ή και άλλες γηγενών μειονοτήτων, που απεικονίζονται συχνά ως μη παραγωγικοί και ανάξιοι της κρατικής αντιληπτής γενναιοδωρίας, είναι πιθανό να εξαρτηθεί από το βαθμό στον οποίο οι κυρίαρχες πολιτιστικές ομάδες θεωρούν ότι η εργασία, το βιοτικό επίπεδο, ή το οικονομικό και πολιτιστικό προνόμιό τους απειλούνται, ή εξασφαλίζουν.
(Άρθρο από: Irish Left Review, The Murder of Toyosi Shittabey and Racism in Irish Society H Audrey Bryan καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο St. Patrick’s College, Drumcondra. Η έρευνά της εστιάζεται για το ρατσισμό, την καταπολέμηση του ρατσισμού και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης σε μια ιρλανδική πλαίσιο. )
Οι μετανάστες σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου:
Φαίνεται πως οι Ιρλανδοί αναλυτές, μολονότι έχουν κάνει αρκετά καλή προσπάθεια ανάλυσης του φαινομένου, αποτυγχάνουν να προσεγγίσουν τις ρίζες του προβλήματος που δεν είναι άλλες παρά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί πάντα παρατηρούμε έξαρση του φαινομένου αυτού σε περιόδους οικονομικής ύφεσης; Στην συγκεκριμένη παράγραφο ενός από τα προηγούμενα άρθρα μας που αφορούσε την έξαρση του ρατσισμού στην Ιταλία αναλύουμε του λόγους για τους οποίους οι μετανάστες σχεδόν πάντα χρησιμοποιούνται ως αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Όπως έχουμε ξαναπεί το πρόβλημα της Ιρλανδίας είναι πολυδιάστατο και σίγουρα η εικόνα που τα καθεστωτικά Μέσα παρουσιάζουν “ως φιλική και ζεστή” απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η Ιρλανδία όμως, παρά του ότι πρόκειται για χώρα-παράδειγμα ακραίων ρατσιστικών εκδηλώσεων (σίγουρα η παρατήρηση του Socialist Party πως η πλειοψηφία των Ιρλανδών αντιτάσσεται στον ρατσισμό είναι λανθασμένη, μιας και οι περισσότεροι δηλώνουν υπέρ των μαζικών απελάσεων), δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση ρατσιστικής έξαρσης. Πρόσφατα στην Κύπρο ένας 25χρονος Αφρικανός μετανάστης πλήρωσε με την ζωή του την διαφορετικότητα του χρώματός του. Οι ρατσιστικές επιθέσεις συνεχίζονται σε όλη την Ευρώπη, οι κοινωνίες γίνονται όλο και ποιο εσωστρεφής. Κατά πόσο η εικόνα των σύγχρονων κοινωνιών παρουσιάζει ομοιότητες με την μεσοπολεμική Ευρώπη;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου