Δεν πρόκειται για στατιστικά στοιχεία. Κάθε ένας αριθμός είναι μια ανθρώπινη ζωή, με την προσωπική της ιστορία, το παρελθόν της, τους λόγους της για να φοβάται και τις ελπίδες της για το μέλλον. Κάθε ένας αριθμός είναι μια ζωή που χάθηκε στα σύνορα της Ευρώπης. Μια ζωή που η Ευρώπη απέτυχε να προστατέψει.
Περίπου 13.824 είναι οι νεκροί μετανάστες από το 1993, σύμφωνα με την καταγραφή της οργάνωσης United -ένα ευρωπαϊκό δίκτυο 560 αντιρατσιστικών οργανώσεων- «ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής». Οι 266 πνίγηκαν πέρυσι, προσπαθώντας να εισέλθουν στην «Ευρώπη-φρούριο». Αμέτρητες είναι οι ζωές όσων χάνονται σε αυτή την προσπάθεια: πέρυσι τον Δεκέμβριο η οργάνωση μέτρησε 22 πνιγμένους που ταξίδευαν από την Τουρκία στην Ελλάδα. Φέτος τον Ιανουάριο προστέθηκαν ακόμη 19. Τον περασμένο Μάιο 5 άνθρωποι ανήκαν στην ίδια περιοχή -κι ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η καταγραφή για τον μήνα που μόλις εξέπνευσε...
Την τωρινή τραγωδία σχολιάζει στην «Ε» ο Γιώργος Τσαρμπόπουλος, επικεφαλής του γραφείου Ελλάδας της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, φωτίζοντας τις ελλείψεις σε δομές υποδοχής, που καθυστερούν παρά τις υποσχέσεις:
«Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο ποτάμι του Εβρου. Είναι το δεύτερο τραγικό περιστατικό στην περιοχή μέσα σε ένα μήνα. Εκφράζουμε την οδύνη μας και την αλληλεγγύη μας στις οικογένειες των θυμάτων, καθώς και τον αποτροπιασμό μας για το εμπόριο ψυχών των διακινητών. Οι συνάνθρωποί μας αυτοί, πολύ πριν χαρακτηριστούν απαξιωτικά "λαθρομετανάστες", αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους εξαιτίας διώξεων, πολεμικών συρράξεων (όπως η περίπτωση των Σομαλών που βρίσκονται ανάμεσα στα θύματα) ή ανείπωτης φτώχειας. Πέρα από το ενδεχόμενο δικαίωμά τους στην προσφυγική προστασία, που δημιουργεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις για βελτίωση του καθεστώτος ασύλου στη χώρα μας, γεννάται το ζήτημα ύπαρξης κατάλληλων δομών υποδοχής στα σημεία εισόδου της ελληνικής επικράτειας -και ιδιαίτερα στον Εβρο όπου οι αφίξεις έχουν υπερτριπλασιαστεί το πρώτο εξάμηνο του 2010. Δομών τέτοιων που να εξασφαλίζουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλους (ενημέρωση, διερμηνεία, νομική συνδρομή, ιατρική περίθαλψη, κοινωνική στήριξη) και να είναι σε θέση να διαγνώσουν το "προφίλ" και τις ιδιαίτερες ανάγκες των "μη νόμιμα" εισερχομένων, πριν τους καταδικάσουν στην κράτηση με σκοπό την απέλαση. Η Υπατη Αρμοστεία θα συνεχίσει να επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας αντίστοιχων δομών και ευελπιστεί ότι οι σχετικές πρωτοβουλίες του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη θα μετουσιωθούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές αλλαγές και πρακτικά μέτρα».
Περίπου 13.824 είναι οι νεκροί μετανάστες από το 1993, σύμφωνα με την καταγραφή της οργάνωσης United -ένα ευρωπαϊκό δίκτυο 560 αντιρατσιστικών οργανώσεων- «ως αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής». Οι 266 πνίγηκαν πέρυσι, προσπαθώντας να εισέλθουν στην «Ευρώπη-φρούριο». Αμέτρητες είναι οι ζωές όσων χάνονται σε αυτή την προσπάθεια: πέρυσι τον Δεκέμβριο η οργάνωση μέτρησε 22 πνιγμένους που ταξίδευαν από την Τουρκία στην Ελλάδα. Φέτος τον Ιανουάριο προστέθηκαν ακόμη 19. Τον περασμένο Μάιο 5 άνθρωποι ανήκαν στην ίδια περιοχή -κι ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η καταγραφή για τον μήνα που μόλις εξέπνευσε...
Την τωρινή τραγωδία σχολιάζει στην «Ε» ο Γιώργος Τσαρμπόπουλος, επικεφαλής του γραφείου Ελλάδας της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, φωτίζοντας τις ελλείψεις σε δομές υποδοχής, που καθυστερούν παρά τις υποσχέσεις:
«Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε ότι 11 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα στο ποτάμι του Εβρου. Είναι το δεύτερο τραγικό περιστατικό στην περιοχή μέσα σε ένα μήνα. Εκφράζουμε την οδύνη μας και την αλληλεγγύη μας στις οικογένειες των θυμάτων, καθώς και τον αποτροπιασμό μας για το εμπόριο ψυχών των διακινητών. Οι συνάνθρωποί μας αυτοί, πολύ πριν χαρακτηριστούν απαξιωτικά "λαθρομετανάστες", αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τις πατρίδες τους εξαιτίας διώξεων, πολεμικών συρράξεων (όπως η περίπτωση των Σομαλών που βρίσκονται ανάμεσα στα θύματα) ή ανείπωτης φτώχειας. Πέρα από το ενδεχόμενο δικαίωμά τους στην προσφυγική προστασία, που δημιουργεί συγκεκριμένες υποχρεώσεις για βελτίωση του καθεστώτος ασύλου στη χώρα μας, γεννάται το ζήτημα ύπαρξης κατάλληλων δομών υποδοχής στα σημεία εισόδου της ελληνικής επικράτειας -και ιδιαίτερα στον Εβρο όπου οι αφίξεις έχουν υπερτριπλασιαστεί το πρώτο εξάμηνο του 2010. Δομών τέτοιων που να εξασφαλίζουν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για όλους (ενημέρωση, διερμηνεία, νομική συνδρομή, ιατρική περίθαλψη, κοινωνική στήριξη) και να είναι σε θέση να διαγνώσουν το "προφίλ" και τις ιδιαίτερες ανάγκες των "μη νόμιμα" εισερχομένων, πριν τους καταδικάσουν στην κράτηση με σκοπό την απέλαση. Η Υπατη Αρμοστεία θα συνεχίσει να επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας αντίστοιχων δομών και ευελπιστεί ότι οι σχετικές πρωτοβουλίες του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη θα μετουσιωθούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές αλλαγές και πρακτικά μέτρα».
ΙΩΑΝΝΑ ΣΩΤΗΡΧΟΥ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου