Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ! απο Ηρακλειο Κρητης

Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που θα γίνουν σε λίγες μέρες, άπαντες οι «ενεργοί» πολίτες της αξιοθρήνητης δημοκρατίας «μας» θα κληθούν για μια ακόμη φορά να επιτελέσουν το θεατρινίστικο ρόλο που η εξουσία ονομάζει «δημοκρατικό εκλογικό δικαίωμα». Οι εκλογές είναι μια από τις πιο καλοστημένες απάτες που έχει δημιουργήσει η κυριαρχία, για να καλλιεργεί στα μυαλά των υπηκόων της την ψευδαίσθηση ότι αυτοί και μόνο αυτοί επιλέγουν το δρόμο του μέλλοντος τους.

Το συγκεκριμένο «μέλλον» όμως, είναι εξαρχής διανθισμένο με διλήμματα, τα οποία η εκάστοτε πολιτική εξουσία θέτει στο λαό. Κάποτε το δίλημμα ήταν ο φόβος της συνταγματικής εκτροπής μέσα από ένα πραξικόπημα, σήμερα ονομάζεται «υποταγή στις κυβερνητικές επιλογές ή αποσταθεροποίηση». Για τις φετινές δημοτικές και περιφερειακές εκλογές τα κομματικά επιτελεία έχουν αναγάγει το τελευταίο αυτό δίλημμα σε κύρια πολιτική τους θέση. Με αυτό το τέχνασμα οι πολίτες γίνονται έρμαιο διάφορων εκβιασμών (ακυβερνησία λόγω εκλογικής αποχής, κατάρρευση της οικονομίας και πτώχευση της χώρας, απώλεια θεσμικής κι εθνικής κυριαρχίας κλπ) από πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, και τρομοκρατημένοι αδυνατούν να τους αμφισβητήσουν, διαλέγοντας τελικά την εθελούσια σκλαβιά τους.

Μπορεί οι εκλογές της 7ης Νοέμβρη να γίνονται για την ανάδειξη δημάρχων και περιφερειαρχών αλλά στην ουσία οι τοπικές εκλογές ήταν πάντα μια μικρογραφία των εθνικών, με τους τοπικούς άρχοντες να συναγωνίζονται σε δημαγωγία, κομπίνες, ρουσφέτια και λαδώματα τους «πατέρες του έθνους». Είναι φυσικό εξάλλου, μιας και οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες που συνήθως εκλέγονται είναι ταυτόχρονα και κομματικά στελέχη, ενώ αρκετοί από αυτούς στα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν περάσει από κυβερνητικούς θώκους και υπουργεία και όπως γνωρίζουμε, τέτοιου είδους κυβερνητικές θέσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με επενδυτικούς και επιχειρηματικούς κύκλους.

Αυτή η σχέση έρχεται σήμερα να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο μέσα από το «σχέδιο Καλλικράτης» με το οποίο επιχειρείται ο ουσιαστικός περιορισμός των λειτουργικών δαπανών των δήμων και περιφερειών και οι περικοπές σε οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους. Το σχέδιο αυτό ξεχαρβαλώνει και χαρίζει στους ιδιώτες οποιαδήποτε κοινωνική υπηρεσία έχει απομείνει. Συνδέει τη λειτουργία των δημοτικών υπηρεσιών με κριτήρια κέρδους, διαλύει εργασιακές σχέσεις, βάζει τους κανόνες της αγοράς πιο βαθιά στη ζωή μας. Όλα αυτά οδηγούν στο σχηματισμό τοπικών «κυβερνήσεων», με διορισμό των αντιπεριφερειαρχών από τον περιφερειάρχη, ο οποίος θα παίζει ρόλο τοπικού «πρωθυπουργού». Έχουμε λοιπόν αντί για τη πολυδιαφημισμένη «αποκέντρωση», υπερσυγκέντρωση εξουσιαστικών θεσμών και κρατικού πλούτου στα χέρια λίγων κομματικών εκλεκτών και αύξηση της απόστασης των ανθρώπων από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων.

Η συνειδητή αποχή από τις εκλογές είναι μια πράξη πολιτικής αξιοπρέπειας, που ως ένα βαθμό εκφράζει τη αηδία των ανθρώπων απέναντι σ’ ένα πλήρως διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Όμως είναι πλέον επιτακτικό να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Να σταματήσουμε να παραδίδουμε τις τύχες μας σε «ειδικούς» και αυτόκλητους «σωτήρες» και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να δημιουργήσουμε αυτοοργανωμένες δομές τόσο στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων ενάντια στο ζοφερό παρόν και μέλλον που μας επιφυλάσσουν, όσο και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, σε κάθε γειτονιά, χωριό και εργασιακό χώρο. Δομές που θα βασίζονται στην πραγματική αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια και όχι στον κανιβαλικό ανταγωνισμό που μας επιβάλλουν. Με λαϊκές συνελεύσεις στις οποίες θα αποφασίζουμε εμείς για εμάς και θα αντιμετωπίζουμε συλλογικά και ισότιμα τα προβλήματα που μας απασχολούν, χωρίς την κηδεμονία αρχόντων, αφεντικών, και όλου αυτού του κυρίαρχου συρφετού των κηφήνων.

Τέτοιες και άλλες παρόμοιες αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις για τη συλλογική διαχείριση των κοινών μέσα από αμεσοδημοκρατικούς, συμμετοχικούς και άλλους αντιθεσμούς που οι άνθρωποι ελεύθερα φαντάζονται και υλοποιούν δεν είναι απλά ιδέες των όπου γης αναρχικών κινημάτων. Αποτελούν επιτακτική αναγκαιότητα απέναντι σε ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που οι αντιφάσεις και οι παραλογισμοί του έχουν οδηγήσει σήμερα σε μια πολυδιάστατα οριακή κρίση που ωθεί την ανθρωπότητα και τη φύση σε οριστικό αφανισμό.

Τέτοια αυτοοργανωμένα μοντέλα δεν είναι ουτοπικά. Έχουν υπάρξει στην ανθρώπινη ιστορία και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν σε επίπεδο ολόκληρων περιοχών, κωμοπόλεων και χωριών στην Ισπανία και τη λατινική Αμερική, όπως και αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι εργασίας στη Γερμανία, στην Αργεντινή και αλλού.

Επιβάλλεται λοιπόν να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τη δύναμη των δικών μας χεριών. Χρειάζεται να αρχίσουμε να παίρνουμε ξεκάθαρες αποφάσεις για το μέλλον μας.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ  – ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ


Κατάληψη Ευαγγελισμού-θεοτοκοπούλου 18 Ηράκλειο Κρήτης